Van Malawi naar Zuid-Afrika.

Van een vliegveld met tractor zo groot als een voetbalkantine (lees, zitten op de grond vanwege ongeveer 30 stoelen wachtend bij ‘de terminal’, naar een vliegveld nog groter dan Schiphol. Van zandwegen en asfaltwegen vol gaten, naar een echte snelweg. Van modderhuizen en alleen één-verdiepingshuizen, naar wolkenkrabbers en een echt ‘skyline’. Van borden langs de weg waar je absoluut geen wijs uit kan worden vanwege het Chichewa, naar borden langs de weg waar het soms zelfs in het Nederlands staat (Afrikaans natuurlijk, maar toch...). Van een weeshuis volledig gedraaid door lokale vrouwen, naar een weeshuis volledig gedraaid op vrijwilligers van overal over de wereld. Van een werkwijze die niet altijd volledig in mijn straatje paste naar een werkwijze die veel meer in mijn straatje past. Van een crappy vrijwilligershuisje naar een echt huis waar meer luxe is. Van meer mannelijke vrijwilligers (tijdens mijn tijd dan...) naar alleen maar vrouwelijke vrijwilligers (lees, 18-19 jaar uit Duitsland, Engeland, Canada etc.). En als laatste: van niet veel te doen te hebben en veel van het lokale leven zien, naar hard werken (9-12 uur per dag) en niet zoveel van het land zien.

Zoals je kunt lezen: onwijs veel verschil met Malawi, hier in Zuid-Afrika. Ik heb het zeker naar mijn zin, maar heb ik mijn mindset wel moeten veranderen. Ik ben hier nu om te werken (zonder betaald te worden uiteraard) en om een leuke tijd te hebben met de vrijwilligers hier en over 2,5 maand zal ik meer van het land zien als ik ga reizen met mijn ouders en broertje.

Iedere ochtend begint om 6:00 en de dag eindigt om 19:00. Op dagen dat er veel mensen aan het werk zijn heb je 3 uur pauze, maar toevallig heb ik morgen maar 1 uur pauze. Dat is best pittig! Maar het werk is fijn en gezellig en met de een werk je fijner dan met de ander, maar dat is overal zo. Ik ben al een aantal keer naar plekken in Johannesburg geweest, een leuke eettent en stappen in Rosebank, naar een groot winkelcentrum in Rosebank en gister naar een concert geweest in Newtown. Een van de vrijwilligers hier is een lokaal meisje en een vriend van haar zit in een band die in het voorprogramma mocht spelen van een albumrelease van Youthless. Helaas voor ons hadden ze twee voorprogramma’s: een leuk bandje (waar dus die vriend in speelt) en een Japanse rockband (eens, maar nooit meer) en pas om 23:00 zou Youthless beginnen. Maar ik was moe.. lees: echt heel moe, want als je in slaap kan vallen bij erg harde rockmuziek, dan ben je moe. Drie anderen waren ook moe, dus zijn we bij een tentje ernaast wat gaan drinken, tot we om 23:15 bij de afgesproken plek stonden om weer terug te gaan naar TLC.

De avonden hier zijn wisselend, de ene avond lig ik vroeg in bed, de andere avond speel ik spelletjes met een paar anderen, weer een andere avond is het filmavond en kijken we een film en vanavond gaan we yoga-en. Haha, ja echt! Het zal mij benieuwen!

De kinderen zijn ook hier super lief. De kinderen worden hier gebracht via het ziekenhuis of jeugdzorg. De kinderen hier worden (bijna) allemaal geadopteerd door, of lokale, of internationale families. Morgen zal een jongetje van bijna 2 meegenomen worden door een Franse familie en maandag een andere jongen, ook door een Franse familie. Er zijn 5 groepen: the nest (pasgeboren tot max 3 maanden), fledgies (3-6 maanden), grubs (6-12 maanden), creepies (12-36 maanden) en de lions (36 maanden en ouder). Er zijn een aantal kinderen met een beperking: cerebrale parese, hechtingstoornissen en FAS (foetaal alcohol syndroom). Vooral deze kinderen krijgen een paar keer per week met een vrijwilliger een uur special time, tijd bedoelt voor oefeningen en om lekker even buiten rond te lopen (het is hier echt een groot terrein met allemaal dieren en plekken voor de kinderen om te spelen).

Daarnaast is er nog het mainhouse, het huis waar ongeveer 17 kinderen (leeftijd 10-20) wonen, die allen een soort van geadopteerd zijn door mama Thea (oprichtster TLC). TLC wordt gerund door de dochters en zoon van mama Thea en dat gaat allemaal prima. Het eten is prima. ’s Ochtends kun je ontbijten met cereals of brood of eieren etc. Lunch bestaat altijd uit een broodje en een verse salade en ’s avonds is het divers wat er te eten is: rijst, aardappels, pap (zelfde als de nsima in Malawi), vlees, groenten. Dikke prima!

Nou, ik weet even niet meer wat ik nog meer kan vertellen nu. Ik zal wat foto’s uploaden bij deze blog. Tot snel weer! (ps. Ik zal hier wel niet zulke hele interessante blogs hebben, aangezien ik niet super veel mee zal maken haha)

Liefs Lotte